Rząd: Carcharhiniformes (żarłaczokształtne)
Rodzina: Scyliorhinidae (rekinowate)
Atelomycterus macleayi
Jest to słabo poznany gatunek endemiczny północno-zachodniej części Australii, zasiedlający przybrzeżne obszary od Portu Hedland na zachodzie do Wyspy Melville na północy. Zamieszkuje on płytkie wody o głębokości dochodzącej do 4 metrów, chociaż przypuszcza się, że może przebywać również na większych głębokościach. Jest on ściśle związany z dnem. Preferuje dno piaszczyste, bądź pokryte skałami, wśród których szuka schronienia. Jest to jeden z mniejszych rekinów, maksymalna całkowita długość jego ciała wynosi 60 cm. W skład jego diety wchodzą wieloszczety, mięczaki, skorupiaki oraz małe ryby. Ma on zaokrąglony pysk, a jego smukłe, brązowe ciało pokryte jest szerokimi, szarymi pasami oddzielonymi od siebie jasnymi obszarami. Bardzo często ciemne obszary obrysowane są licznymi, czarnymi kropkami, które mogą się zlewać i tworzyć nieregularną linię. Młode osobniki mają prostszy wzór, jedynie z szerokimi ciemnymi pasami. Nie ma on wartości handlowej. Nie jest również chwytany jako przyłów przy połowach komercyjnych, ze względu na zajmowane przez niego siedlisko.
Jak wygląda rozród rekina marmurkowego?
Na to pytanie odpowiedzą nasi akwaryści, którzy na co dzień obcują z tymi rekinami. Możemy się pochwalić, iż rekin marmurkowy z sukcesem rozradza się w Akwarium Gdyńskim. Oto kulisy zalotów i starań akwarystów, aby inkubacja zarodka w jaju przebiegała prawidłowo.
Zaloty i akt zapłodnienia mają miejsce w zbiornikach ekspozycyjnych. Zaloty są bardzo gwałtowne i wyglądają wręcz brutalnie. Samiec goni swoją partnerkę, podgryza ją i próbuje przewrócić.
Tą pogoń można zaobserwować w trakcie dnia, jednak sam akt zapłodnienia ma miejsce w nocy. Nowo złożone jaja odławiamy i przenosimy do zbiorników hodowlanych, w których panują warunki odpowiednie do ich inkubacji. W zbiornikach znajdują się specjalne stelaże do których przyczepiamy jaja za pomocą ich wąsów czepnych. Ważne jest też, by przez jaja przepływała woda, która obmywa je i jednocześnie natlenia. Po około 50 dniach następuje delikatne ‘rozklejenie’ jaja, wówczas zarodek nie jest już szczelnie zamknięty w swojej otoczce. Dzięki temu rozszczelnieniu żyje i funkcjonuje w otaczającej go wodzie (tym bardziej ważna jest jej wymiana!). Inkubacja trwa około 90 – 100 dni. W końcowym okresie inkubacji młody rekinek przestaje mieścić się w swoim schronieniu. Wierci się i podgryza kapsułę. Jeśli nie będzie w stanie wydostać się z jaja, może to skończyć się dla niego śmiercią, dlatego w tym momencie ważna jest jego baczna obserwacja. Często młode wykluwają się jeszcze z resztkami woreczka żółtkowego przyczepionymi do brzucha, który wchłonie się w ciągu kilku dni. W trakcie wylęgu młode rekinki marmurkowe mają około 10 cm długości. Nowo „narodzone” osobniki przenosimy do innego zbiornika. Każdy miot ma swój zbiornik, dzięki temu unikamy sytuacji, w których starsze i silniejsze osobniki podkradałyby jedzenie młodszym i słabszym. Próby karmienia rozpoczynamy od podawania im planktonu, najpierw żywego, później mrożonego. Następnym krokiem jest próba podania im małży, krewetek oraz siekanych ryb. Młode mają w swoich zbiornikach przygotowane specjalne kryjówki. Jako gatunek skryty potrzebują tego rodzaju miejsc.
