Przejdź do treści

Akwarium Gdyńskie MIR-PIB

Bałtycki Naukowiec

Bałtycki Naukowiec to seria filmów dla dzieci obejmująca tematyką badania Morza Bałtyckiego i naukowców, którzy tymi badaniami się zajmują. Zapraszamy do oglądania! Więcej informacji o projekcie znajdziecie tutaj.

  • Odc. 12: Bezpieczeństwo żywności pochodzenia morskiego

    Odc. 12: Bezpieczeństwo żywności pochodzenia morskiego

    Żywność pochodzenia morskiego jest bardzo wartościowa pod względem odżywczym. Stąd niezwykle istotne jest, aby ta żywność spełniała wymagane kryteria bezpieczeństwa i jakości. Jednym z ważnych procesów zabezpieczenia ryb czy owoców morza przed zepsuciem jest mrożenie. Odpowiedni sposób mrożenia ogranicza bowiem mikrobiologiczne i biochemiczne procesy psucia ryb, dzięki czemu zachowują one wysoką jakość oraz walory smakowe i odżywcze przez długi czas. Naukowcy prowadzą badania nad dostosowaniem parametrów mrożenia, tak aby zapewnić wysoką jakość i bezpieczeństwo produktów rybnych przeznaczonych do spożycia po rozmrożeniu.

    Nie mniej ważne jest badanie żywności pod kątem obecności niebezpiecznych dla zdrowia substancji śladowych, które mogą występować w rybach, czy owocach morza. W produktach rybnych naukowcy sprawdzają obecność metali ciężkich, pestycydów, czy dioksyn. Każdy konsument może upewnić się, jaka ilość spożytego mięsa popularnych gatunków ryb jest bezpieczna dla zdrowia. Kalkulator, który pozwoli Wam sprawdzić bezpieczeństwo żywności, pochodzącej z Morza Bałtyckiego, znajdziecie na stronie: https://jedzmynaszeryby.pl/#kalkulator. O dioksynach w rybach i produktach rybnych przeczytacie tutaj: https://dioksynywrybach.pl/dioksyny-w…, a informacje o rybach na polskim rynku możecie sprawdzić tu: https://www.rybynapolskimrynku.pl/. Opracowania te zostały przygotowane na podstawie wieloletnich badań naukowców z Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni.

    O projekcie SEAQUAL, eksperymencie w „tajemniczym kufrze” opowie dr inż. Bogusław Pawlikowski, adiunkt w Zakładzie Technologii i Mechanizacji Przetwórstwa Morskiego Instytutu Rybackiego – PIB w Gdyni. O analizach chemicznych, procesie prowadzenia badań żywności opowie Karolina Jonko-Sobuś, pracownik w Zakładzie Chemii Żywności i Środowiska Morskiego Instytutu Rybackiego – PIB w Gdyni.

    Konsultantem naukowym odcinka jest prof. Magdalena Podolska z Zakładu Zasobów Rybackich Morskiego Instytutu Rybackiego – PIB w Gdyni i kierownik projektu SEAQUAL. Przed Wami DWUNASTY I OSTATNI odcinek pt. „Bezpieczeństwo żywności pochodzenia morskiego”, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”. Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów, popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci szkolnych. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zaprosiliśmy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Opowiedzieli nam o zagadnieniach związanych z Morzem Bałtyckim, swojej pracy, prowadzonych przez siebie badaniach i urządzeniach, których używają do ich realizacji.

    Projekt realizowany był przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – PIB w Gdyni. Patronami projektu są: European Marine Science Educators Association, Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego.

  • Odc. 11: Broń chemiczna

    Odc. 11: Broń chemiczna

    Warto zacząć od wyjaśnienia, czym właściwie jest broń chemiczna? Jest to taki rodzaj broni, w której głównym czynnikiem rażącym jest związek chemiczny o toksycznych właściwościach. Należą do niej bojowe środki trujące (BŚT), które wykorzystywane były w walce jako środek masowego rażenia. Stosowano je na szeroką skalę w czasie I Wojny Światowej. Do BŚT należą m.in. fosgen, iperyt, czy tabun.

    Niezaprzeczalnie dotychczasowe Wojny Światowe odcisnęły swoje piętno na ludzkości oraz spowodowały ogromne spustoszenia. Pomimo tego, że druga z nich miała ona miejsce 80 lat temu, niektóre jej skutki są odczuwalne do dzisiaj. Jakie? Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy się cofnąć do 1945 roku. Po zakończeniu wojny pojawił się problem utylizacji arsenału po rozbrojeniu armii niemieckiej. Na konferencji w Poczdamie podjęto decyzję o zatopieniu w wodach Bałtyku bomb, pocisków i min zawierających broń chemiczną. Zatapiano je w Głębi Gotlandzkiej, Głębi Bornholmskiej oraz w cieśninach. Na otwartym morzu broń zrzucano z pokładów statków, niejednokrotnie także w trakcie ich drogi do miejsca docelowego, dlatego też ciężko ocenić faktyczne rozmieszczenie zatopionego arsenału. Szacuje się, że z 300 tysięcy ton amunicji chemicznej wyprodukowanej w Niemczech do 1945 roku, na obszarze Morza Bałtyckiego zatopiono od 42 tys. do 65 tys. ton.

    Wybór lokalizacji podwodnych składowisk nie był przypadkowy. Wybrano miejsca głębokie, z wodami o niskiej temperaturze, ze stabilną stratyfikacją mas wodnych oraz z niewielkimi prądami przydennymi. Niska temperatura wód oraz ich niskie zasolenie, powinny zapobiegać szybkiemu wydostawaniu się substancji chemicznych na zewnątrz, zaś stabilna stratyfikacja zapobiegać mieszaniu się wód.

    Czy broń chemiczna spoczywająca na dnie Bałtyku może być niebezpieczna dla ludzi? Zagrożenie stanowi bezpośredni kontakt z substancjami wydobywającymi się z beczek, gdyż w takim przypadku dochodzi do poparzenia. Dotyczy to głównie rybaków, którzy mogą mieć kontakt z iperytem wydostającym się ze skorodowanej amunicji, np. wtedy, gdy przy użyciu sieci do trałowania wydobędą ją na powierzchnię. W takich przypadkach muszą oni przestrzegać określonych procedur, które zapewniają im bezpieczeństwo.

    Nie musimy obawiać się wypoczynku na naszym wybrzeżu i morskich kąpieli. Pamiętajmy jedynie, aby nie dotykać obiektów wyrzuconych na plażę, których nie znamy.

    Dotychczas nie stwierdzono jednoznacznie, czy zalegająca na dnie morskim broń chemiczna może oddziaływać na organizmy morskie. Prowadzone są badania środowiskowe i laboratoryjne mające rozwiać wszelkie wątpliwości.

    Morze Bałtyckie nie jest jedynym zbiornikiem, w którym zatopiono broń chemiczną. Znajduje się ona także na dnie innych mórz i oceanów. Niestety był to najtańszy sposób na jej „utylizację”.

    Przed Tobą JEDENASTY odcinek pt. „Broń chemiczna w Bałtyku”, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”.

    Na temat broni chemicznej wypowiadają się dr hab. Jacek Bełdowski z Instytutu Oceanologii PAN oraz dr hab. inż. Joanna Szlinder-Richert z Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego, natomiast na temat eksploracji podwodnego świata wypowiada się Mariusz Czajka.
    Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci szkolnych. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zapraszamy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Opowiadają o zagadnieniach związanych z Morzem Bałtyckim, swojej pracy, prowadzonych przez siebie badaniach i urządzeniach, których używają do ich realizacji.

    Projekt realizowany jest przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego.
    Patronami projektu są: European Marine Science Educators Association
    Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego
    Partnerem odcinka 11 pt. „Broń chemiczna w Bałtyku” jest: Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie.

  • Odc. 10: Biopaliwa

    Odc. 10: Biopaliwa

    Rozwój cywilizacji powoduje wzrost zanieczyszczenia środowiska, m.in. dużą ilością spalin pochodzących z paliw kopalnych. Czy możemy temu jakoś zapobiec? Tak, alternatywą dla oleju napędowego, benzyny, czy też gazu ziemnego są biopaliwa. Są to paliwa powstałe w wyniku przetworzenia produktów pochodzenia organicznego, zwanych biomasami. Do produkcji biopaliw wykorzystuje się przede wszystkim buraki cukrowe, ziarna zbóż, kukurydzę, trzcinę cukrową, rośliny oleiste takie jak: rzepak, palma czy jatropha, a także słomę, drewno odpadowe, osady ściekowe, kompost, śmieci czy resztki żywności. Biomasa roślinna, z której produkowane są biopaliwa, jest magazynem energii słonecznej.

    Biopaliwa dzielimy na 3 generacje, w zależności od produktów z których powstają.

    Biopaliwa I generacji wytwarzane są z trzciny cukrowej, kukurydzy, pszenicy oraz buraków cukrowych. Substancje organiczne pochodzące z tych roślin można także wykorzystać do produkcji pożywienia i pasz, dlatego produkcja biopaliw I generacji konkuruje z produkcją żywności. Niestety nie zawsze starcza surowca na oba procesy.

    Biopaliwa II generacji związane są z produktami celulozowymi, takimi jak drewno, słoma, wieloletnie trawy lub odpadki przemysłu drzewnego. Te biopaliwa mogą zaspokoić zapotrzebowanie na paliwa w zrównoważony i korzystny dla środowiska sposób, gdyż nie mają wpływu na produkcję żywności. Ponad to ich zaletą jest możliwość wykorzystania całej rośliny, a nie tylko jej części (np. ziaren). Głównym problemem przy ich produkcji są jednak procesy mające na celu uwolnienie cukrów prostych.

    Biopaliwa III generacji powstające z glonów wydają się być najlepszym rozwiązaniem. Algi charakteryzują się bardzo szybkim wzrostem. Szybkie dzielenie się komórek mikroglonów skutkuje szybkim przyrostem biomasy roślinnej, która jest bardzo dobrym prekursorem biopaliwa.  Do wzrostu wymagają jedynie dwutlenku węgla, energii słonecznej oraz substancji odżywczych. Glony pozwalają także na bardzo efektywne wykorzystanie terenu, gdyż z jednostki powierzchni można uzyskać nawet 30-krotnie więcej energii niż w przypadku biopaliw I i II generacji.

    Przed Tobą DZIESIĄTY odcinek pt. „Biopaliwa”, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”.

    Na temat biopaliw wypowiadają się Katarzyna Borowiak-Dzwonkowska oraz Marek Klin.

    Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci szkolnych. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zapraszamy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Opowiadają o zagadnieniach związanych z Morzem Bałtyckim, swojej pracy, prowadzonych przez siebie badaniach i urządzeniach, których używają do ich realizacji.

    Projekt realizowany jest przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego.

    Patronami projektu są: European Marine Science Educators Association

    Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego

    Partnerem odcinka 10 pt. „Biopaliwa” jest: Instytut Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego.

    Więcej na temat projektu znajdziesz na https://oceanliteracy.pl/category/filmy-baltycki-naukowiec/

  • Odc. 9: Statki badawcze – pływające laboratoria

    Odc. 9: Statki badawcze – pływające laboratoria

    Badanie morza i jego zasobów umożliwiają statki badawcze, które są wyposażone w pomieszczenia laboratoryjne z odpowiednią aparaturą.

    Dzięki temu wiele badań oceanograficznych, geologicznych i biologiczno-rybackich jest wykonywanych bezpośrednio na morzu. W związku z tym statki te można nazwać pływającymi laboratoriami, które dostarczą uczonym danych o stanie ekosystemów morskich. Daje to możliwość lepszego poznania procesów, które mają na nie wpływ i mogą przyczyniać się m.in. do kształtowania klimatu na Ziemi.

    W międzynarodowej terminologii żeglugowej statki badawcze oznacza się skrótem , z jęz. angielskiego research vessel.

    Statkami badawczymi wykonującymi pomiary na Morzu Bałtyckim są m.in.:
    ▪️ statek naukowo-badawczy R/V Baltica należący do Morskiego Instytutu Rybackiego – PIB oraz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej – PIB Oddział Morski w Gdyni
    ▪️ statek naukowo-badawczy R/V Oceanograf należący do Uniwersytetu Gdańskiego
    ▪️ statek naukowo-badawczy R/V Oceania należący do Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie
    ▪️ statek naukowo-badawczy R/V IMOR i R/V Horyzont II należący do Uniwersytetu Morskiego w Gdyni
    ▪️ statek badawczo-szkolny M/S Nawigator XXI należący do Politechniki Morskiej w Szczecinie

    Zadaniem statku Baltica są badania oceanograficzne i biologiczno-rybackie na Bałtyku w celu określenia możliwości połowów oraz uwarunkowań ekologicznych mających wpływ na stan zasobów ryb. Wiążą się one z programami biologicznymi Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) i realizacją Wspólnej Polityki Rybołówstwa UE. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej -PIB w Gdyni wykorzystuje statek ten do prowadzenia monitoringu środowiska morskiego Bałtyku wynikającego z zobowiązań Polski wobec Konwencji Helsińskiej.

    Sławę Baltice przyniosła akcja uratowania psa dryfującego na krze lodowej w okolicach Wisłoujścia. Ocalonego psa nazwano Baltic i stał się członkiem załogi statku. O tym wydarzeniu informację publikowały nawet media europejskie, australijskie i amerykańskie

    Jakie prace prowadzone są na pływających laboratoriach?
    Jaką rolę pełnią?
    W 9 odcinku serii „Bałtycki Naukowiec” odpowiedzą na te pytania dr Tycjan Wodzinowski z Zakładu Oceanografii Rybackiej i Ekologii Morza MIR-PIB oraz Remigiusz Szymański z Akwarium Gdyńskiego MIR-PIB.

    Przed Tobą DZIEWIĄTY odcinek pt. „Statki badawcze – pływające laboratoria”, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”. Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci szkolnych. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zapraszamy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Opowiadają o zagadnieniach istotnych dla Morza Bałtyckiego, swojej pracy, prowadzonych przez siebie badaniach i urządzeniach, których używają do ich realizacji. Projekt realizowany jest przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego.

    Patronami projektu są:
    European Marine Science Educators Association,
    Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego.
    Więcej na temat projektu znajdziesz na: www.akwarium.gdynia.pl

    Partnerami odcinka 9 pt. „Statki badawcze – pływające laboratoria” są:
    Instytut Oceanologii PAN w Sopocie
    Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – PIB

  • Odc. 8: Rola bezkręgowców bałtyckich

    Odc. 8: Rola bezkręgowców bałtyckich

    Morze Bałtyckie jest specyficznym zbiornikiem wodnym, ze względu na niskie zasolenie wód. W konsekwencji spotkamy w nim jedynie nielicznych przedstawicieli bezkręgowców, a mają oni istotne znaczenie w funkcjonowaniu ekosystemu morskiego. W Bałtyku ich przedstawicielami są m.in. gąbki, jamochłony, wieloszczety, mięczaki, czy też skorupiaki. Bezkręgowce morskie występują zarówno przy powierzchni wody (plankton), jak i na dnie (bentos).

    Bezkręgowce są pokarmem dla innych zwierząt, w tym również ryb poławianych komercyjnie. W Bałtyku można znaleźć wiele zależności pokarmowych, które tworzą sieci troficzne. Na przykład małże mogą być pokarmem dla ryb (np. storni) oraz kiełży (niewielkich skorupiaków). Następnie kiełże są zjadane przez większe skorupiaki, ryby i ptaki. Pokarmem dla dorsza jest skorupiak podwój wielki, który żyje w naszym morzu od końca epoki lodowcowej. Wśród bezkręgowców są filtratorzy, którzy wychwytują materię organiczną z wody, tym samym oczyszczając ją. W taki sposób odżywiają się m.in. pąkle, gąbki oraz małże.

    Niektóre gatunki bezkręgowców pełnią również ważną rolę w ocenie stanu środowiska morskiego. Są bioindykatorami (organizmami wskaźnikowymi), które swoim zachowaniem informują o wszelkich zmianach czystości wód. Większość bezkręgowców dennych prowadzi osiadły tryb życia, przemieszczając się w obrębie zaledwie kilku metrów lub wcale, więc nie mają możliwości ucieczki od niekorzystnych warunków np. zanieczyszczeń związanych z działalnością człowieka. Wówczas badanie ich stanu zdrowia czy liczebności mówi nam o stanie środowiska, w którym żyją.

    Bezkręgowce, jak np. nereida różnokolorowa, bełkaczek i rogowiec bałtycki pełnią bardzo ważną rolę w bioturbacji osadów. Dzięki temu, że zwierzęta te drążą tunele w osadach, użyźniają je i natleniają, co sprzyja utrzymaniu dobrych warunków do życia dla innych organizmów dennych i roślinności.

    Bezkręgowce bałtyckie pełnią wiele ważnych funkcji w środowisku morskim, dlatego ważne jest okresowe sprawdzanie ich obecności i stanu zdrowia, co nazywamy biomonitoringiem. Jak bada się bezkręgowce bałtyckie? Jaką rolę pełnią? W 8 odcinku serii „Bałtycki Naukowiec” odpowiedzą na te pytania dr Justyna Świeżak z Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego oraz dr Monika Wiśniewska z Akwarium Gdyńskiego MIR-PIB.

    Przed Tobą ÓSMY odcinek pt. „Rola bezkręgowców bałtyckich”, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”. Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci szkolnych. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zapraszamy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Opowiadają o zagadnieniach związanych z Morzem Bałtyckim, swojej pracy, prowadzonych przez siebie badaniach i urządzeniach, których używają do ich realizacji. Projekt realizowany jest przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego. Patronami projektu są: European Marine Science Educators Association, Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego.

    Więcej na temat projektu znajdziesz na: www.akwarium.gdynia.pl Partnerem odcinka 8 pt. „Rola bezkręgowców bałtyckich” jest: Uniwersytet Gdański.

  • Odc. 7: Morze w kulturze

    Odc. 7: Morze w kulturze

    Jesteśmy związani z morzem. Warto o tym pamiętać, gdy wracamy do morza, aby po nim żeglować albo na nie badawczo patrzeć – wracamy tam skąd pochodzimy. Morza i oceany wymagają naszego szacunku i troski, ale, aby móc się o coś troszczyć, trzeba to najpierw poznać.

    Siódmy z dwunastu odcinków serii filmów krótkometrażowych pn. „Bałtycki Naukowiec” prezentuje morze przez pryzmat dziedzictwa kulturalno-przyrodniczego naszego kraju. Morze Bałtyckie inspiruje wyobraźnię, jest źródłem rekreacji i odnowy, daje miejsca pracy, a w konsekwencji wpływa na rozwój osobisty człowieka i wspiera dobrobyt naszego państwa.

    Na terenach nadmorskich można odkryć niesamowite historie, które świadczą o łączności Polaków z morzem. Symbolicznym ukoronowaniem wyznaczania nowych granic na Pomorzu były zaślubiny Polski i Bałtyku, których dokonał gen. Józef Haller 10 lutego 1920 roku w niewielkim puckim porcie. Morze Bałtyckie było wówczas naszym oknem na świat. Z czasem nauczyliśmy się cenić środowisko wodne nie tylko ze względu na możliwość podróżowania, połowu ryb, ale również za unikatowe walory przyrodnicze. Zatoka Pucka, która została pierwszym w Polsce obszarem wód objętym ochroną, dzisiaj jest częścią Nadmorskiego Parku Krajobrazowego.
    Film pt. „Morze w kulturze” pokazuje wycinek bogatej historii Wybrzeża i nadmorskiej przyrody, przenosi widzów m.in. nad brzeg Zatoki Puckiej, na teren Parku Kulturowego „Osada Łowców Fok” w Rzucewie; na wschód słońca na plaży Gdynia Babie Doły, która była plenerem dla polskich filmów; do rezerwatu „Beka”, w okolice pochłoniętej przez morze dawnej osady rybackiej określanej jako kaszubska Atlantyda; na Gdyński Szlak Modernizmu i Szlak Legendy Morskiej Gdyni, skąd odpływały słynne transatlantyki.

    Kontekst bałtycki odnaleźliśmy na skłaniających do refleksji, przemysłowych terenach Stoczni Gdańskiej i Cesarskiej, gdzie zobaczymy tajemniczą wystawę rzeźb z cyklu „Rozbitkowie” autorstwa Czesława Podleśnego oraz na gdańskim osiedlu Zaspa, gdzie znajduje się Kolekcja Malarstwa Monumentalnego, galeria składająca się z wielkoformatowych murali, a wśród nich czysto abstrakcyjny „Bałtyk”, którego tonacja nawiązuje do rzeczywistego koloru Morza Bałtyckiego; „Bałtycka puszka”, która kryje w sobie najpopularniejsze ryby z lokalnego morza; „Lech Wałęsa” – praca powstała na bloku, w którym mieszkał wraz z rodziną przywódca „Solidarności” dokładnie w 25. rocznicę przyznania mu Pokojowej Nagrody Nobla; mural „Jan Paweł II i Lech Wałęsa” powstał w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca, w którym w 1987 roku odbywała się msza podczas trzeciej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, sam Wałęsa to już charakterystyczna dla autora komiksowa kreska.
    Morskie akcenty, które pojawiają się w sztuce, często nawiązują bezpośrednio do miejsca, w którym powstały bądź związane są z osobistymi doświadczeniami twórców. Doskonałym tego przykładem jest przeniesienie rosnącego na wydmach mikołajka nadmorskiego do kaszubskiego folkloru i uczynienie go jednym z ulubionych motywów graficznych znad Zatoki Puckiej. Jego podobizna pojawia się na regionalnym instrumencie muzycznym – diabelskich skrzypcach, które zasiliły planszę tytułową filmu.

    Z południowym wybrzeżem Bałtyku silnie związani byli: inż. Tadeusz Wenda (1863-1948), któremu powierzono budowę portu Gdynia; pisarz Stefan Żeromski (1864-1925) – autor książki „Wiatr od morza”; Antoni Suchanek (1901-1982) – wybitny malarz-marynista, który oczarowany morzem osiadł w Gdyni Orłowie.

    W filmie udział wzięli: Małgorzata Żywicka z Centrum Edukacji Akwarium Gdyńskiego MIR-PIB oraz Mateusz Bartoszewski i dr Max Rykaczewski z Działu Edukacji i Popularyzacji Nauki Hevelianum.

    Przed Tobą SIÓDMY odcinek pt. MORZE W KULTURZE, zrealizowany w ramach projektu „Bałtycki Naukowiec”. Projekt obejmuje powstanie cyklu 12 filmów popularyzujących nauki o Morzu Bałtyckim dla dzieci w wieku szkolnym. Jest on dofinansowany z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministerstwa Edukacji i Nauki. Do cyklu zapraszamy naukowców oraz osoby związane z tematem oceanografii. Projekt koordynowany jest przez Akwarium Gdyńskie, będące częścią Morskiego Instytutu Rybackiego – Państwowego Instytutu Badawczego, a jest to najstarsza placówka badań morza w Polsce.

    Patronami projektu są:
    European Marine Science Educators Association
    Fundacja Rozwoju Akwarium Gdyńskiego

    Partnerami odcinka 7 pt. „Morze w kulturze” są:
    Dom Zdrojowy Hevelianum
    Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku

    Więcej na temat projektu znajdziesz na:
    https://newsite.akwarium.gdynia.pl/baltycki-naukowiec/

     

Przejdź do treści