Przejdź do treści

akwarium gdyńskie

  • Chetonikowate

    Chetonikowate

    Rząd: Perciformes (okoniokształtne)

    Rodzina: Chaetodontidae (chetonikowate)

    Chaetodon falcula

    W rodzinie chetonikowatych wyodrębniono 132 gatunki ryb, należące do 12 różnych rodzajów, przy czym większość należy do rodzaju Chaetodon. Zwierzęta te są związane z wodami tropikalnymi Pacyfiku, Atlantyku oraz Oceanu Indyjskiego. Niektóre preferują również ciepłe wody strefy umiarkowanej. Największa różnorodność i liczebność chetonikowatych występuje w Indo-Zachodnim Pacyfiku, od Australii po Tajwan. Jedynie 4 gatunki występują we wschodnich wodach Oceanu Spokojnego i 13 gatunków w Oceanie Atlantyckim.

    Środowisko życia

    Ryby te są ściśle związane z rafami koralowymi. Mogą również bytować wśród trawy morskiej, na głębokich błotnych równinach, czy też w płytkich lagunach. Młode osobniki wielu gatunków zasiedlają inne obszary niż osobniki dojrzałe, takie jak baseny pływowe, rafy skalne oraz płytkie obszary pozbawione koralowców. Przedstawicieli Chaetodontidae najczęściej spotyka się w płytkich wodach poniżej 20 metrów głębokości, jednak niektóre gatunki są widywane na głębokości około 200 metrów. Pomimo, iż są to zwierzęta typowo morskie, niektóre występują również w słonawych wodach ujść rzek.

    Tryb życia

    Zwierzęta te w ciągu dnia bardzo aktywnie poruszają się po rafie i wówczas też żerują, nocą zaś ukrywają się w szczelinach i zmieniają swoje ubarwienie na bardziej stonowane. Zazwyczaj żyją w parach. Ryby odżywiające się zooplanktonem tworzą stada, natomiast młode osobniki są samotnikami. Rozmiar ciała ryby różni się w zależności od gatunku i waha się pomiędzy 9 a 22 cm długości. Największe gatunki, takie jak ustnik smużkowy (Chaetodon lineolatus) i chetonik siodłaty (Chaetodon ephippium), mogą dorastać nawet do 30 cm długości. Źródła nie podają konkretnych informacji na temat długości życia tych ryb. Na podstawie informacji, że dojrzałość płciową osiągają po roku, można wnioskować, że większość gatunków żyje co najmniej 3 lata.

    Wygląd

    Forcipiger flavissimus

    Angielska nazwa tej rodziny „butterflyfish” nawiązuje do motyli. Ma to związek z jaskrawo ubarwionymi i wzorzystymi ciałami wielu gatunków, w odcieniach czerni, bieli, błękitu, czerwieni, pomarańczy i żółci. Wiele z nich ma oczka na bokach ciała i ciemne pasma na oczach, podobnie jak wzory widoczne na skrzydłach motyli. Ich wyraźne ubarwienie może służyć do komunikacji międzygatunkowej. Pomimo, iż różnią się znacznie pod względem ubarwienia mają pewne cechy wspólne. Wszystkie mają głębokie, bocznie spłaszczone ciało. Z boku wydają się prawie okrągłe. Ich płetwa grzbietowa i ogonowa są nieprzerwane, swoim kształtem podkreślają owalny pokrój ciała ryb. Łuski pokrywające ciało nachodzą także na płetwę grzbietową i odbytową. Ich spiczaste pyski zakończone są małymi ustami uzbrojonymi w zęby przypominające szczoteczkę. Stopień wydłużenia pyska zależy od spożywanego pokarmu. Niektóre gatunki, takie jak pensetnik czarnogłowy (Forcipiger flavissimus) mają wyjątkowo długie szczęki, przypominające pincetę, którą mogą wydłubywać bezkręgowce z wąskich szczelin. Inne, takie jak szczecioząb ozdobny (Chaetodon ornatissimus) mają krótkie szczęki do zrywania żywych polipów koralowców. Szczęki niektórych chetonikowatych mogą stanowić ponad 25% długości ciała ryby.

    Odżywianie

    Wiele gatunków żeruje na małych bezkręgowcach, gąbkach, ikrze ryb, glonach nitkowatych, inne zaś zooplanktonem. Niektóre gatunki żywią się wyłącznie polipami koralowców. Gatunki odżywiające się glonami porastającymi koralowce przyczyniają się do ich ochrony poprzez oczyszczanie z gatunków konkurencyjnych, zabierających dostęp do światła.

    Rozmnażanie

    Są rozdzielnopłciowe, jednak nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego. Są to zwierzęta tworzące monogamiczne pary. Większość gatunków pozostaje z tym samym partnerem przez kilka lat, natomiast niektóre gatunki dobierają się w pary na całe życie. Sporadycznie obserwowano pary, którym towarzyszył osobnik młody. Pozwala to przypuszczać, że młode są bezpłciowe lub zdolne do dojrzewania na samca lub samicę w zależności od potrzeb. Informacje te jednak nie zostały potwierdzone. Na podstawie danych zebranych dla kilku gatunków stwierdzono, że okres tarła w wodach tropikalnych osiąga szczyt zimą i wczesną wiosną, podczas gdy gatunki na obszarach o klimacie umiarkowanym rozmnażają się w środku lata. Niektóre grupy rozmnażają się przez cały rok. Tarło ma miejsce zwykle o zmierzchu. Samiec pływa za i pod samicą, szturchając ją pyskiem w brzuch wypełniony jajami. Uwolnienie gamet (jaj i plemników) odbywa się w słupie wody około 10-15 metrów nad dnem. U niektórych gatunków widywano inne samce podpływające do pary w trakcie tarła i uwalniające swoje plemniki. Po około 28-30 godzinach od zapłodnienia z jaja wykluwa się pelagiczna larwa, która zawieszona jest do góry nogami tuż pod powierzchnią wody. Spowodowane jest to obecnością kropli oleju. Istotna jest obecność unikalnego wśród ryb rafowych stadium larwalnego tholichthys, kiedy to głowa zwierzęcia pokryta jest zbroją zbudowaną z cienkich płytek kostnych, które rozciągają się poza głowę tworząc kolce grzbietowe i brzuszne. Kształt i forma płytek i kolców różni się w zależności od gatunku. Wszystkie larwy tholischthys mają kolor srebrny, a ich ciało ma głęboki korpus i jest spłaszczone bocznie. Płytki kostne wchłaniają się w ciągu kilku tygodni po opadnięciu larwy na dno. Larwy osiadają w nocy i szybko przekształcają się w osobniki młode. U wielu gatunków ubarwienie osobników młodocianych różni się od ich postaci dorosłych.

    Maskujące ubarwienie

    Chetonikowate nie sprawują opieki nad potomstwem. Niewielkie rozmiary ciała sprawiają, że z łatwością mogą paść ofiarą drapieżników. Dlatego też większość gatunków ma ciepmy pas zasłaniający oko oraz ciemną plamkę, tzw. fałszywe oko, zlokalizowaną w pobliżu ogona. Te dwa zabiegi mają mylić drapieżniki, które atakując głowę, tak naprawdę atakują tylną część ciała ryby.  Ze względu na swoje atrakcyjne ubarwienie są one popularne jako ryby akwariowe. Przy doborze odpowiednich gatunków należy jednak pamiętać, że część z nich żeruje na koralowcach i ukwiałach, dlatego większym powodzeniem cieszą się gatunki odżywiające się zooplanktonem.

    Chaetodontidae jako gatunki wskaźnikowe

    Przedstawiciele rodziny chetonikowatych uznawane są jako gatunki wskaźnikowe świadczące o kondycji raf koralowych. Wiąże się to z faktem, iż są one ściśle związane z tym siedliskiem. Spośród 5000 gatunków ryb żyjących na rafach koralowych, koralowce są wyłącznym pokarmem zaledwie 41 spośród nich. Przy czym większość, bo aż 61% należy do rodziny Chaetodontidae, czyli 25 gatunków spośród wcześniej wspomnianych 41. Obumieranie raf przyczynia się do zmniejszenia liczebności oraz różnorodności ryb chetonikowatych.

    Ustnik rafowy Heniochus acuminatus

    Heniochus acuminatus
    Heniochus acuminatus

    Ryby z rodziny chetonikowatych są najpopularniejszymi rybami tropikalnymi wśród nurków i akwarystów. Wśród nich znajduje się, należący do rodzaju Heniochus, ustnik rafowy zamieszkujący tropikalne wody Indo-Pacyfiku, od Wschodniej Afryki, przez Południową Japonię po Nową Gwineę. Zasiedla on rafy koralowe oraz osłonięte przybrzeżne zatoki. Osobniki dojrzałe zazwyczaj występują w parach, niekiedy tworzą stada, podczas gdy osobniki młode są samotnikami. Długość ciała ustnika rafowego wynosi od 15 do 20 cm. Od innych przedstawicieli chetonikowatych można odróżnić go po wydłużonym grzbiecie i kościstej wypukłości na głowie. Długość wyrostka na grzbiecie zwiększa się wraz z dojrzewaniem ryby. Jego owalne, spłaszczone bocznie ciało ma kolor biały z dwoma szerokimi czarnymi pasmami biegnącymi pionowo za okiem i za wyrostkiem grzbietowym. Charakterystyczne są również żółte płetwy grzbietowa i ogonowa. Ryba ta ma długi pysk, który umożliwia mu dotarcie do głównego źródła jej pożywienia obecnego w szczelinach raf koralowych, czyli małych bezkręgowcach. Nie gardzi on również polipami koralowców. Osobniki młodociane oczyszczają niekiedy inne ryby z pasożytów. Niewiele wiadomo na temat rozmnażania tego gatunku. Wytwarza on małe, pelagiczne jaja unoszące się na powierzchni. Czas wylęgu trwa od 18 do 30 godzin. W rozwoju larwalnym obecne jest wcześniej opisane stadium tholichthys, charakteryzujące się rozszerzonymi kostnymi płytkami pokrywającymi głowę i przednią część ciała larwy. Larwy w tym stadium pozostają nawet przez kilka miesięcy i są wówczas planktoniczne. H. acuminatus to bardzo piękna i popularna ryba, dość łatwa w pielęgnacji, dlatego jest sprzedawana jako ryba akwariowa.

     

  • Konkurs: problemy rekinów we współczesnym świecie

    Konkurs: problemy rekinów we współczesnym świecie

    Tydzień Rekina 2020

    to wyjątkowy czas opowieści o rekinach, ale również wyzwań! Dlatego proponujemy wszystkim miłośnikom malarstwa, rysunku lub innych technik artystycznych udział w konkursie plastycznym.

    Tematyka:

    przedstawiającą problem lub problemy współczesnych rekinów związane z działalnością człowieka, funkcjonowania ekosystemów, w których żyją lub innych problemów związanych z życiem tych ryb;

    Format pracy:

    co najmniej A4;

    Technika pracy:

    dowolna – malarstwo, grafika, rysunek, techniki mieszane (praca może mieć elementy z plasteliny, modeliny, bibuły);

    Nagrody:

    przewidziano 3 nagrody główne, każdy ze zwycięzców otrzyma grę rodzinną Batyskaf oraz kubek i komin dedykowane Tygodniowi Rekina;

    Terminy:

    zgłoszenia przyjmujemy w dniach 15-30 listopada 2020 roku;

    Zasady:

    w wyznaczonym terminie należy przesłać na adres mailowy: konkursyakwarium@mir.gdynia.pl 1-3 zdjęć stworzonej pracy plastycznej (w tym 1 prezentujące całość pracy) wraz z własnym tytułem pracy i niezbędnymi danymi kontaktowymi i załącznikiem.

    Więcej informacji w Regulaminie KONKURSU

    Załącznik nr 1 do Regulaminu (dla uczestników pełnoletnich)

    Załącznik nr 2 do Regulaminu (dla uczestników niepełnoletnich)

    BRAK OGRANICZEŃ WIEKOWYCH!

    Prosimy o zapoznanie się z pełnym Regulaminem Konkursu

    SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

     Więcej o Tygodniu Rekina >>

  • Konkurs: Dzień z życia rekina

    Konkurs: Dzień z życia rekina

    Tydzień Rekina 2020

    to także okazja do tworzenia fotografii z przymrużeniem oka. Użytkowników Facebooka i Instagrama zapraszamy do konkursu fotograficznego w przestrzeni mediów społecznościowych.

    Tematyka:

    „Rekin też człowiek”. Szukamy w Waszych zdjęciach innego spojrzenia na rekina, jako bohatera codziennych ludzkich sytuacji – wykorzystajcie rekinią maskotkę, figurkę, zabawkę lub przebraną za rekina osobę, postać etc. Można puścić wodze fantazji 🙂

    Format pracy:

    1-3 zdjęć wraz opisem;

    Terminy:

    zgłoszenia przyjmujemy w dniach 15-30 listopada 2020 roku;

    Zasady:

    każdy Uczestnik, aby wziąć udział w Konkursie musi opublikować zdjęcie/zdjęcia w swoich mediach społecznościowych (Facebook, Instagram) oznaczone hasztagami:

    #AkwariumGdynskie

    #dzienzzyciarekinaAG

    wraz z opisem zawierającym informację, jakiej sytuacji dotyczy przesłane zdjęcie.

    Następnie w wiadomości prywatnej powinien przysłać zgłoszenie do konta Akwarium Gdyńskie (na Facebooku lub Instagramie) wraz z odpowiednim oświadczeniem (treść oświadczenia dostępna w Regulaminie Konkursu).

    Nagrody:

    przewidziano 3 nagrody główne, każdy ze zwycięzców otrzyma kubek i komin dedykowany Tygodniowi Rekina.

    Więcej informacji w Regulaminie KONKURSU

    Załącznik nr 1 do Regulaminu (dla zwycięzców pełnoletnich)

    Załącznik nr 2 do Regulaminu (dla zwycięzców niepełnoletnich)

    BRAK OGRANICZEŃ WIEKOWYCH!

    Prosimy o zapoznanie się z pełnym Regulaminem Konkursu

    SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO ZABAWY!

     Więcej o Tygodniu Rekina >>

  • Tydzień Rekina online | 15-22.11

    Tydzień Rekina online | 15-22.11

    Mówi się, że jeśli życie przynosi cytryny, to trzeba je wziąć i zrobić z nich lemoniadę.

    Tak zrobiliśmy.

    Listopad jest miesiącem, w którym co roku zapraszaliśmy Państwa do udziału w Tygodniu Rekina. I chociaż w 2020 przez świat przetacza się teraz pandemia, to pod powierzchnią oceanu życie toczy się bez zmian. I bez zmian rekiny nadal są fascynujące, wzbudzające ciekawość i zagrożone przez bezmyślną działalność człowieka. Świat przyrody niestety nie stoi w miejscu i nie czeka aż ludzkość ogarnie pandemiczny chaos.

    Wyciskamy więc tę cytrynę i zapraszamy na Tydzień Rekina, który w 100% odbędzie się on-line. Można więc wziąć w nim udział bez względu na to gdzie się znajdujemy.

    Rekiny żyją od wód arktycznych po morza subtropikalne, mają od kilkunastu centymetrów, do 20 metrów długości. Nie mają kości ani pęcherza pławnego. Słynne są te, które są mięsożernymi drapieżnikami, ale bywają też takie, które żywią się planktonem. Żyją na Ziemi od mniej więcej 400 milionów lat. I na 7 kolejnych dni listopada staną się celebrytami rządzącymi mediami społecznościowymi Akwarium Gdyńskiego.

    By nie przeoczyć żadnego z elementów tego wydarzenia,

    zapraszamy do zapisywania się na nie na facebooku.

    Rozkład jazdy

    KINO POD WODĄ | 15.11 o 19:30

    czyli niedzielny wieczór filmowy.

    Kojarzycie te wszystkie filmy, które sprawiły, że jako społeczeństwo panicznie zaczęliśmy bać się rekinów?
    Obejrzeliśmy je!
    I omówimy co w nich jest fejkiem, a co się biologicznie broni.
    W tym wydarzeniu, w niedzielę 15 listopada, o 19:30.

    CO GRYZIE REKINA? | 16-20.11 o 19:30

    Gdyby taki rekini-celebryta, jako przedstawiciel swojego gatunku, miał opowiedzieć co jest dla niego największym utrapieniem, to o czym by powiedział?
    Prześladowania, zła sława, dziwne relacje z rodzicami… To tylko część z problemów, którymi będzie się dzielił na naszej wirtualnej kozetce!
    Zapraszamy na filmy codziennie, od poniedziałku do piątku, o 19:30, w tym wydarzeniu.

    PRACOWNIA PLASTYCZNA | 16-20.11 o 9:00

    Masz w domu nieplanowane domowe przedszkole?
    Od poniedziałku do piątku będziemy tutaj podrzucać pomysły na zabawy plastyczne dla najmłodszych!
    Codziennie o 9:00.

    SOBOTNI WIECZÓR OSKAROWY | 21.11 o 19:30

    Lock down, kwarantanna, izolacja, dystansowanie?
    Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby w domowych pieleszach nagrodzić rekiny za ich talenty!
    Bądź z nami na wydarzeniu w sobotę o 19:30

    KONKURSY | 15-30.11

    FOTOGRAFICZNY: „Dzień z życia Rekina”

    Masz w domu pluszowego rekina, lego-rekina, kota-rekina, rekina biznesu?
    Rekin też człowiek!
    Uwiecznij rekina, który towarzyszy Ci w codziennym życiu na zdjęciu. Wrzuć je na instagram lub facebooka, opatrz odpowiednimi hasztagami i stań się członkiem naszej społeczności!

    Więcej informacji i regulaminy znajdziecie tu >>

    PLASTYCZNY: „problemy rekinów we współczesnym świecie”

    Wykonaj pracę, zrób jej zdjęcie i wyślij do nas. Nie ma tutaj ograniczeń wiekowych, technika też może być dowolna! Puść wodze swojej kreatywności!

    Więcej informacji i regulaminy znajdziecie tu >>

    Nie zapomnij kliknąć uczestnictwa w wydarzeniu, żeby nic Cię nie ominęło!

    Do zobaczenia on-line!

  • Koralowce miękkie

    Koralowce miękkie

    Typ: Cnidaria (parzydełkowce)

    Gromada: Anthozoa (koralowce)

    Rząd: Alcyonacea (koralowce miękkie)

    Alcyonacea to zwierzęta wyłącznie morskie, należące do gromady koralowców, występujące jedynie pod postacią polipów. Na świecie występuje około 1290 gatunków koralowców miękkich należących do 6 podrzędów i 41 rodzin. Przedstawiciele tego rzędu są spokrewnieni z koralowcami rafotwórczymi, brakuje im jednak masywnego zwapniałego szkieletu zewnętrznego zbudowanego z węglanu wapnia. Zamiast tego posiadają w swoim ciele małe wapienne skleryty (drobne, kolczaste elementy szkieletowe), które zapewniają pewne wsparcie i nadają ich miąższowi kolczastą, ziarnistą teksturę, która odstrasza drapieżniki. Kilka gatunków, m.in. koral niebieski (Heliopora) lub koralowiec piszczałkowy (Tubipora), ma solidny szkielet, z pozoru przypominający korale twarde. Ponadto ich polipy mają zawsze 8 ramion, w odróżnieniu od polipów koralowców twardych, które mają ich 6 lub wielokrotność 6-ciu.

    Wygląd

    Koralowce miękkie to jedna z najbardziej kolorowych i różnorodnych grup bezkręgowców występujących na rafach koralowych. Tworzą kolonie o różnorodnych formach, m.in. błoniaste, inkrustowane, masywne, płatkowate, palcowate, drzewiaste, wachlarzowate, krzaczaste i biczowate. Na Karaibach dominującymi formami wzrostu są rozgałęziające się gorgonie i wachlarze morskie, zaś na Pacyfiku są one znacznie bardziej zróżnicowane i obejmują mięsiste korale, a także gorgonie. Pomimo iż kolonie koralowców miękkich nie przyczyniają się do wzrostu rafy, zapewniają schronienie wielu mieszkańcom raf. Wśród koralowców schronienie znajduje wiele zwierząt, takich jak przedstawiciele stułbiopławów, mszywiołów, wężowideł, liliowców, mięczaków, skorupiaków oraz ryb, które w znaczniej mierze występują wyłącznie na powierzchni określonych kolonii koralowców. Wiele gatunków koników morskich upodobnia się swoim wyglądem do swojego gospodarza, dzięki czemu doskonale się kamuflują, np. Hippocampus bargibanti, który zasiedla jedynie dwa gatunki koralowca z rodzaju Muricella oraz Hippocampus denise (karłowaty konik morski), który zamieszkuje m.in. kolonie koralowców z rodzaju Muricella, Anella i Echinogorgia.

    Długość życia

    Koralowce miękkie obejmują gatunki o różnych cechach biologicznych oraz odmiennych wymaganiach ekologicznych. Wiele gatunków jest długowiecznych o wolnym tempie przyrastania, podczas gdy inne są szybkimi kolonizatorami o krótkiej długości życia. Niektóre duże kolonie z rodzaju Sinularia (rodzina Alcyoniidae) mają prawdopodobnie setki lat. Oczekiwana długość życia i tempo wzrostu większości korali miękkich jest w dużej mierze nieznana, ponieważ kolonie mogą się kurczyć, zarówno z powodu czynników biologicznych, jak i fizycznych, istnieje zatem słaba zależność między wielkością a wiekiem kolonii.

    Środowisko

    Większość koralowców miękkich, w odróżnieniu do koralowców skałotwórczych, rozwija się w wodach bogatych w składniki odżywcze o mniej intensywnym świetle. Ich pokarm stanowią małe cząsteczki wyłapywane wprost ze słupa wody w postaci fitoplanktonu, drobnych cząstek detrytusu, orzęsków, wiciowców oraz bardzo małego zooplanktonu. Ponadto prawie wszystkie wykorzystują symbiotyczną relację z fotosyntetyzującą zooksantellą (glon) jako główne źródło energii. W zamian koralowiec zapewnia glonom składniki odżywcze i schronienie. Symbioza ta zależy od dostępności światła do fotosyntezy. Są taksony, które nie tworzą więzi z glonami. Ich jedynym pokarmem są cząstki pokarmu zawieszone w wodzie, zatem są one silnie zależne od prądów wodnych dostarczających im pokarm, dlatego też występują w siedliskach o dużym przepływie wód. Można je łatwo odróżnić, od tych żyjących w symbiozie z glonami, po ich jasnożółtym, pomarańczowym, czerwonym, różowym, fioletowym lub śnieżnobiałym zabarwieniu.

    Rozmnażanie i kolonizacja

    Strategie rozprzestrzeniania się koralowców miękkich różnią się między gatunkami i obejmują zarówno rozmnażanie bezpłciowe, jak i płciowe. Szybka kolonizacja małych powierzchni podłoża związana jest przede wszystkim z rozmnażaniem bezpłciowym. Często obejmuje tworzenie rozłogów, pączkowanie miniaturowych kolonii, które opadają następnie z kolonii macierzystej i osiadają w pobliżu, a także fragmentację. Większe powierzchnie nagiego podłoża są zwykle kolonizowane przez osiedlające się larwy pelagiczne powstające na drodze rozmnażania płciowego. Wówczas osobniki dojrzałe uwalniają swoje gamety do słupa wody, w którym dochodzi do zapłodnienia. Powstające larwy pelagiczne są rozpraszane przez prądy na duże odległości. Po osiągnięciu odpowiedniej wielkości osiądą na dnie dni lub tygodnie po zapłodnieniu. Zapłodnione jaja niektórych gatunków pozostają przyczepione do kolonii macierzystej, zaś powstająca larwa rozwija się na powierzchni kolonii. Po kilku dniach oddziela się ona i osiada na dnie w pobliżu kolonii macierzystej.

    Strategie obronne

    Wiele gatunków chroni się przed drapieżnikami, porastaniem przez glony lub przerośnięciem przez sąsiednie organizmy poprzez uwalnianie substancji odstraszających, które niekiedy są toksyczne. Wiele z tych substancji zostało przebadanych pod kątem ich bioaktywności, a niektóre z nich mogą stać się przydatne w przemyśle farmaceutycznym. Główne produkty obronne są pochodzenia terpenoidowego i pomimo ich toksyczności dla ryb, niektóre, wyspecjalizowane, gatunki ryb są w stanie żerować na koralowcach. Na przykład koralowce z rodzaju Sarcophyton sp. wytwarzają toksyczny makrolid terpenowy (sarkofitotlenek), który uwalniany do wody powoduje ograniczenie fotosyntezy glonów żyjących w symbiozie z koralowcem Acropora formosa. Dzięki czemu służy nie tylko jako środek chroniący przed wyżeraniem przez drapieżniki, ale również zapewnia przewagę w konkurowaniu o przestrzeń życiową z innymi koralowcami. Sarkofitotlenek nie jest jednak przeszkodą dla ślimaka z gatunku Ovula ovum, który żeruje na tych koralowcach, zaś toksyna najprawdopodobniej ulega detoksykacji w jelitach ślimaka. Wśród przedstawicieli gorgoni, takich jak gatunek Leptogorgia virgulata, występują furanocemranolidy (diterpenoidy pukalidu oraz lofotoksyna). Ich zadaniem jest odstraszanie ryb, poprzez wywoływanie u nich wymiotów. Ponadto wykazują one właściwości przeciwdrobnoustrojowe zapobiegając porastaniu koralowców. Koralowce antarktyczne są chronione albo wyłącznie przez wapienne drzazgi, albo przez substancje chemiczne. Na przykład koralowiec Ainigmaptilon antarcticus wytwarza seskwiterpen, który powstrzymuje rozgwiazdy od żerowania, a także hamuje rozwój bakterii i okrzemek. Odrębną strategię obrony chemicznej można zaobserwować u gatunku Plexaura homomalla, który produkuje duże ilości prostaglandyn, które są toksyczne i powodują, że koralowiec jest niesmaczny, np. dla ryb.

    Znaczenie

    Koralowce miękkie to zwierzęta, które produkują wiele związków bioaktywnych, o różnym działaniu, m.in. przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym, przeciwzakrzepowym, przeciwdepresyjnym, niwelującym nadciśnienie, przeciwbólowym, przeciw robakom, itp. Dlatego też są one bardzo ważne pod względem komercyjnym. Bardzo łatwo jest je hodować w niewoli, o wiele łatwiej niż koralowce twarde wrażliwe na infekcje lub uszkodzenia. Korale miękkie rosną szybko i łatwo je podzielić na nowe osobniki, dlatego też hodowane w akwakulturze są często bardziej wytrzymałe i tańsze niż te importowane z natury. Ponadto dzięki takim hodowlom możliwa jest ochrona dzikich raf. W przeszłości uważano, że koralowce te nie są w stanie tworzyć fundamentów pod przyszłe rafy koralowe, jednak ostatnie odkrycia sugerują, że kolonie z rodzaju Sinularia są w stanie cementować swoje skleryty i utrwalać je u podstawy czyniąc z nich budowniczych raf.

  • Ubogie życie na dnie Bałtyku – prawda czy mit?

    Ubogie życie na dnie Bałtyku – prawda czy mit?

    WEBINAR 12.08.2020, GODZ. 15:00 CET

    Morze Bałtyckie przez wielu traktowane jest jako podwodna pustynia pozbawiona życia. Wbrew pozorom strefa denna bogata jest zarówno we florę, jak i faunę. Naszą uwagę skupimy na zoobentosie, czyli zwierzętach związanych z dnem, bez względu na to czy zakopują się w osadach, leżą na dnie, czy też po nim kroczą. Poznamy przedstawicieli skąposzczetów, wieloszczetów, mięczaków i skorupiaków zamieszkujących Bałtyk. Fakt, na dnie mogą występować okresowe lub stałe deficyty tlenowe tworząc obszary pozbawione życia, których przyczyną jest eutrofizacja. Kolejnym istotnym problemem środowiskowym są pozostałości po II wojnie światowej, które zanieczyszczają wody morza. Czy doprowadzą one do wyjałowienia Morza Bałtyckiego? Odpowiedź poznacie trakcie naszego spotkania.

    Spotkania odbywają się w języku angielskim.

    Więcej informacji o wydarzeniu >>

    Więcej informacji o cyklu spotkań „I live by the sea – summer school” >>

     

     

Przejdź do treści