Platichthys flesus

Rząd: Pleuronectiformes (flądrokształtne) | Rodzina: Pleuronectidae (flądrowate)

Ta płaska ryba zasiedla europejskie wody przybrzeżne od Morza Barentsa i Morza Białego, przez Morze Norweskie, Morze Północne i Bałtyk, Zatokę Biskajską aż do Morza Śródziemnego i Czarnego. Została przypadkowo zawleczona na teren Stanów Zjednoczonych i Kanady, najprawdopodobniej wraz z wodami balastowymi statków. Pomimo, iż jest to gatunek morski, występuje także w wodach słonawych oraz wpływa w górę rzek. Jest to zwierzę przydenne, spotykane na głębokości dochodzącej do 100 m. Prowadzi nocny tryb życia, zaś w ciągu dnia zakopuje się w piasku, gdzie czeka na zdobycz lub też ukrywa się przed drapieżnikami.

Wygląd

Osobniki dorosłe mają zazwyczaj około 50 cm długości, jednak maksymalnie mogą dorastać nawet do 60 cm i osiągać masę ciała wynoszącą 14 kg. Maksymalny wiek tej ryby to 15 lat, jednak z reguły żyje krócej. Stornia z Morza Bałtyckiego osiąga znacznie mniejsze rozmiary ciała, wynoszące około 35 cm, i żyje około 8-9 lat. Flądra to ryba, która posiada asymetryczne, silnie spłaszczone bocznie ciało o owalnym kształcie, przy czym wysokość stanowi połowę długości ryby. Charakterystyczny kształt nadają jej także płetwy grzbietowa i odbytowa, które są bardzo długie i rozciągają się praktycznie na całej długości korpusu zwierzęcia. Ze względu na fakt, iż ryba ta pływa i leży na boku, mówiąc o ubarwieniu jej ciała nie możemy mówić o stronie grzbietowej i brzusznej, a o widocznym wierzchu oraz stronie spodniej. Podobnie jak u reszty ryb wybarwiony jest wierzch. U tej płastugi ma on ubarwienie zmienne od oliwkowego po brunatne z czerwonymi i brązowymi plamkami, które uzależnione jest od środowiska. Ryba ta ma umiejętność zmiany koloru ciała w celu kamuflażu, dlatego też stornie przebywające na dnie, na którym obecne są kamienie będą mieć kolor ciała znacznie ciemniejszy od tych przebywających na dnie wyłącznie piaszczystym. Niezmienny jest kolor strony spodniej, który jest zawsze biały. Jej ciało pokryte jest łuskami, przy czym część z nich przekształcona jest w szorstkie, kostne płytki, szczególnie ostre wzdłuż linii nabocznej oraz u podstawy płetw nieparzystych, co odróżnia stornię od innych płastug. Jej otwór gębowy jest mały, co ogranicza jej dietę do małych organizmów.

Odżywianie

Stornia jest ściśle związana z dnem nad którym pływa, i tam też poszukuje pokarmu w postaci wieloszczetów, małży, ślimaków, skorupiaków oraz małych ryb. Młode, które są planktoniczne, żywią się planktonem i larwami owadów. Jest to zwierzę rozdzielnopłciowe, które dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Osobniki, które sezon letni spędziły w wodach słodkich jesienią rozpoczynają swoją wędrówkę do otwartego morza, aby odbyć tarło. Tarło odbywa się w wodzie o dużym zasoleniu, o temperaturze od 3 do 7°C na głębokości od 30 do 300 metrów. W Bałtyku Południowym odbywa się ono od marca do maja i ma miejsce w Rynnie Słupskiej oraz w głębiach Gdańskiej, Bornholmskiej i Arkońskiej. Samica składa wówczas od 100 tys. do 2 milionów ziaren ikry, które unoszą się na powierzchni. Wylęg uzależniony jest od temperatury i odbywa się między 5 a 11 dniem od złożenia jaj. Larwa tuż po wykluciu ma około 3 mm długości i jej ciało jest symetryczne. Proces przeobrażania rozpoczyna się, gdy osiągnie długość 7 mm. Osobniki młode migrują do płycizn oraz w górę rzek. Flądra ma znaczenie w wędkarstwie oraz w rybołówstwie. Jest ceniona za swoje mięso. Spotykana jest także w akwariach morskich. W obrębie gatunku P. flesus wyodrębniono 6 podgatunków, w zależności od miejsca występowania populacji. Wyróżnia się podgatunek nominatywny (na podstawie którego opisano stornię po raz pierwszy), stornię białomorską, północną, bałtycką, śródziemnomorską i czarnomorską.

Stornia – ryba z oczami po jednej stronie ciała

Po wykluciu z jaja larwa stroni jest symetryczna. W momencie, gdy osiągnie długość 7 mm, jej ciało zaczyna się przeobrażać, a oko rozpoczyna swoją wędrówkę. W momencie, gdy młody osobnik ma 1 cm długości jedno z jego oczu jest już na środku głowy. Wraz ze wzrostem przemieszcza się ono jeszcze bardziej, aby ostatecznie znaleźć się tuż przy drugim oku. W tym samym czasie dochodzi także do zmian w symetrii ciała. Początkowo larwa porusza się, tak jak każda inna ryba grzbietem do góry. Z czasem symetria przesuwa się w prawą lub lewą stronę i ostatecznie osobnik młody pływa i leży na boku. W większości przypadków, około 70%, jest to bok lewy, czyli wówczas oboje oczu znajduje się na boku prawym. Pomimo tego, iż obecnie płastugi różnią się od innych ryb, wykształciły się prawdopodobnie z form podobnych kształtem do współczesnych ryb okoniowatych. Ich przodkowie odznaczali się symetryczną budową ciała o czym świadczy obecność symetrycznej larwy o niezwykłym procesie przeobrażania się.